Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

tytuł książki

  • 1 tytuł

    tytuł m (-u; -y) Titel m (a SPORT);
    tytuł książki Buchtitel m;
    tytuł filmu Filmtitel m;
    pod tytułem unter dem Titel;
    tytuł naukowy akademischer Grad m;
    tytuł doktora Doktortitel m;
    tytuł mistrzowski SPORT Meistertitel m

    Słownik polsko-niemiecki > tytuł

  • 2 tytuł

    сущ.
    • заглавие
    • заголовок
    • звание
    • название
    • наименование
    • титр
    • титул
    * * *
    1) (naukowy) звание
    2) tytuł (np. książki) заглавие, заголовок, название
    3) tytuł (np. szlachecki, kościelny) титул, звание, сан
    4) tytuł (prawny) титул, право
    strona tytułowa титул (титульный лист)
    * * *
    ♂, Р. \tytułu 1. заглавие ň\tytuł, заголовок;

    pod \tytułem под заглавием;

    2. (nazwa rodowa itp.) титул;

    \tytuł książęcy княжеский титул;

    3. (naukowy, zawodowy) звание ň;

    \tytuł inżyniera звание инженера; ● \tytuł wykonawczy юр. исполнительный лист;

    \tytułem (z \tytułu) czegoś на основании чего-л.; в силу чего-л.
    * * *
    м, Р tytułu
    1) загла́вие n; заголо́вок

    pod tytułem — под загла́вием

    2) (nazwa rodowa itp.) ти́тул

    tytuł książęcy — кня́жеский ти́тул

    3) (naukowy, zawodowy) зва́ние n

    tytuł inżyniera — зва́ние инжене́ра

    - tytułem czegoś
    - z tytułu czegoś

    Słownik polsko-rosyjski > tytuł

  • 3 tytuł

    tytuł [tɨtuw] < gen -u> m
    1) ( nazwa) artykułu, filmu, książki Titel m, Überschrift f
    książka pod \tytułem... das Buch mit [ lub unter] dem Titel...
    2) ( stopień naukowy) Titel m, Grad m
    \tytuł naukowy akademischer Grad [ lub Titel]
    \tytuł doktora/profesora Doktor-/Professorentitel m
    3) ( godność)
    \tytuł szlachecki Adelstitel m, Adelsprädikat nt
    \tytuł honorowy Ehrentitel m
    4) sport
    \tytuł mistrzowski Meistertitel m
    5) ( podstawa) für, als
    otrzymać pieniądze \tytułem czegoś Geld für etw bekommen
    6) jur
    \tytuł egzekucyjny Vollstreckungstitel m
    \tytuł własności Eigentumstitel m

    Nowy słownik polsko-niemiecki > tytuł

См. также в других словарях:

  • tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… …   Słownik języka polskiego

  • frontyspis — m IV, D. u, Ms. frontyspissie; lm M. y 1. «tytuł (książki) wkomponowany w rysunek, umieszczony na osobnej karcie» 2. «rycina, np. portret autora, poprzedzająca kartę tytułową» ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

  • wabik — m III, DB. a, N. wabikkiem; lm M. i łow. «przyrząd do wabienia zwierzyny, np. piszczałka, trąbka, gwizdek, naśladujący głosy zwierząt» Polować z wabikiem na głuszce. przen. «to, co wabi, pociąga, nęci, budzi w kimś zainteresowanie» Dziewczyna z… …   Słownik języka polskiego

  • przesylabizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, przesylabizowaćzuję, przesylabizowaćzuje, przesylabizowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} powiedzieć, przeczytać coś, dzieląc wyrazy na sylaby, sylabizując : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przesylabizować tytuł książki. Przesylabizować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… …   Słownik języka polskiego

  • tytulatura — ż IV, CMs. tytulaturaurze; lm D. tytulaturaur 1. «dane dotyczące książki, zawierające: nazwisko autora, tytuł, adres wydawniczy oraz dane dotyczące formy wydawniczej» 2. przestarz. «tytuł, tytuły przysługujące komuś» Tytulatura monarchy, księcia …   Słownik języka polskiego

  • tytułowy — tytułowywi 1. «dotyczący tytułu, odnoszący się do tytułu nagłówka; nagłówkowy» ∆ Karta tytułowa, strona tytułowa «pierwsza lub trzecia zadrukowana stronica książki, zawierająca tytuł dzieła, nazwisko autora, nazwę instytucji wydawniczej i… …   Słownik języka polskiego

  • przedtytuł — m IV, D. u, Ms. przedtytułule; lm M. y druk. «tytuł wstępny umieszczony na pierwszej stronie książki, podający nazwę książki, pełną lub skróconą» …   Słownik języka polskiego

  • boczek — m III, D. boczekczku, N. boczekczkiem; lm M. boczekczki 1. zdr. od bok w zn. 1 Ułożyć dziecko na boczku. 2. «mięso z boku wieprza, dolna część półtuszy wieprzowej» Boczek gotowany, wędzony. Plasterki boczku. Jajecznica na boczku. 3. pot. tylko w… …   Słownik języka polskiego

  • kontrtytuł — m IV, D. u, Ms. kontrtytułule; lm M. y druk. «tytuł wydania zbiorowego dzieł, umieszczany na lewej (parzystej) stronicy książki, obok właściwego tytułu danego tomu, umieszczonego na prawej (nieparzystej) stronie» …   Słownik języka polskiego

  • norma — ż IV, CMs. normamie; lm D. norm 1. «ustalona, ogólnie przyjęta zasada; reguła, przepis, wzór; w etyce: zasada postępowania, dyrektywa wyznaczająca obowiązek określonego zachowania się w danej sytuacji przez odwołanie się do odpowiednich ocen i… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»